Жасы үлкендеу балаларға дәріс кезінде бір-бірлерімен сөйлесуге болмайтындығын айтыңыз. Бұл істе әрине, баланың жасын, ой-өрісінің дамуын да ескеру керек. Дегенмен, ата-анасынан мешітке қатысты тәлім-тәрбие алмаған баладан тәртіп сақтайды деп күтпей-ақ қойыңыз.
Бұл да сабырлықтың бір түрі. Мешітте шулап, ойын салу жағымсыз болса да, жамағаттан баланың табиғи қылықтарына түсіністікпен қарап, сабырлық таныту талап етіледі. Жаңа туылған нәрестелер мешітте көп жағдайда жылайтын болса, енді тәй-тәй басқан балапандар бәрін қызық көріп, бір орында тұрмайтындығы баршамызғы мәлім.
Имам Бухари жеткізген хадисте, балаларға қатысты: «Намазды бастағанда ұзақ оқуға ниет етемін, алайда, баланың жылаған дауысын естігенімде намазды қысқартып оқимын, себебі анасына ыңғайсыздық тудырғым келмейді», – деген.
Ибн Аббас жеткізген басқа бір хадисте, Меккеге келген кезде, бани Әбді Мүтәліптің балалары оның алдынан жүгіріп шығып, қарсы алады. Сол кезде, Алла елшісі бір баланы иығына мінгізіп, екіншісін қолына көтеріп алған. Мешіт пен балалар арасындағы байланыс Ислам келген алғашқы күннен басталған. Себебі бала – жамағаттың бір қазынасы. Балаларға мешітте емін-еркін жүруге ешқашан тыйым салынбаған.
Мынадай оқиға жеткен: Бірде Алла елшісі сахабаларымен ашық алаңда намаз оқып отырғанда, бала Ибн Аббас екі досымен есекке мініп келеді. Үшеуі есегінен түсіп, есегін сахабалардың алдына қоя беріп, өздері де сахабалардың арасында жүгіре жөнеліп, ойнап кетеді. Осы кезде Алла елшісі де, сахабалар да осы қылықтары үшін балаларға ұрыспаған. Бұндай қарым-қатынас балаларды жамағаттан алыстатпай, керісінше мешітке, намазға деген ынтасын ашуға сеп болған. Бір жағынан, ол уақыттарда мешіт тек құлшылық орыны емес, адамдардың әлеуметтік өмірінің орталығы болатын…
