«Басқа саланы қоспағанда жұқпалы аурулар бөлімшесінде қызмет істегеніме отыз жыл болыпты. Медицинаның қай саласы болсын жеңіл емес. Бірақ, жұқпалы аурудың ең бірінші қиындығы — дұрыс диагноз қою. Өйткені, дене қызуының көтерілуі, жүректің айнуы, бас айналу, іштің өтуі сияқты жұқпалы ауру белгілері бір-біріне өте ұқсас келеді. Соны ажырата білу тәжірибені, біліктілікті қажет етеді. Екіншіден, жұқпалы аурулар бөлімшесі жиырма төрт сағат бойы шұғыл көмек көрсететін, «Жедел жәрдем» кестесімен тоқтаусыз жұмыс істейтін қиын участок. Себебі аурулар бізге шұғыл түрде, «экстренно» түседі. Мысалы, басқа аурулар талдама тапсырып немесе «порталмен», жоспарлы түрде келеді белгілі бір бөлімге. Ал, бізге сырқаттар ауыр, түсініксіз халде жеткізіледі. Былайша айтқанда, соғыс кезіндегі сияқты жұмыс істейміз. «Тылдағы соғыс» деген сияқты. Міне, осы жерде аурудың түрін дұрыс ажырата білудің маңызы зор. Әрбір минут қымбат. Тағдыры қыл үстінде тұрған сырқатты аман алып қалу үшін жанталасамыз. Осындай қиын болғаннан кейін бұл салаға келгісі келмейді жастардың. Дәрігер-инфекционист мамандығына аз оқиды. Облыс орталығы болдық. Халықтың саны өсіп келеді. Осыған орай төсек санын да арттыру керек. Алайда, бұл саладағы мамандар тапшы. Бір жағы мамандығымыздың қауіптілігіне де байланысты. Бүгінгі таңда біздің бөлімшеде қырықтан астам қызметкер бар. Оның тоғызы — дәрігер. Тоғыз дәрігердің үшеуі — жоғары санатты, біреуі — бірінші санатты, басқасы жастар, әлі санаттары жоқ. Осыншама халқы бар облыс орталығы кеңею керек. Осы бағытта шаралар қарастырылып жатыр. Біздің мамандығымыздың, яғни, инфекционистердің қажеттілігі дүние жүзін үрейлендірген пандемия кезінде нақты дәлелденді. Инфекциясыз жұмыс істеу қиын…
