Тазалықты әркім өзінен, өзінің босағасынан, өзінің ауласынан, өзінің үйінің маңайынан бастау керек.
Қазір тұрмыстық қатты қалдықтарды (қоқыстарды) кесте бойынша аптасына бір рет жинап алып кетеді, бұл біздің ауданда жолға қойылған. Белгіленген орындарға апарып өртейді, көмеді т.с.с. Бұның бәрі де адамның денсаулығы үшін жасалынады. Қызметтерін адал атқарып жүрген мекемелер мен жеке жұмысшыларға ол үшін рақмет айтамыз.
Айнала, ауыл іші таза болады, көріктенеді, бұның денсаулыққа пайдасы зор екені түсінікті.
Хош делік. Бәрі дұрыс сияқты. Бірақ кейбір ауыл тұрғындары мұның мәнін ұқпайтын тәрізді. Үйден шыққан қоқысты қапшыққа салып қоймайды, немесе ауласының бір бұрышына апарып, өртеп жібермейді. Кейбір ауылдастарымыз қоқыстарды пакетке салып, өз үйінен алысыраққа, көше бойына, арық жиегіне, біреудің үйінің жанына түн жамылып немесе ерте, таң алдында апарып тастап кетеді. Бұл не сонда, әдейі қысастық па, әлде санасының жеткен жері осы ма?! Кім тастайтыны белгісіз, көзге көрінбейді, ұстатпайды…
Енді «Керқұла атты Кендебай» ертегісіндегі ханның тоғызыншы рет құлындайтын қара биесін күзеткен Кендебайдай, мен де аңдып ұстап алайын деп отырмын. Бұндай жағдайда әкімшілік тарапынан айыппұл салдыруға болатын шығар…
Дилерлерден кім қоқыс үшін ақша төлемейтінін де анықтау керек. Кінәліні солай да әшкерелеуге болады деп ойлаймын.
Түптеп келгенде, бәрі де адамдардың санасы мен түсінігіне байланысты болып тұр — ау..
СЕРІ — ҚАЗЫ. ТҮРКІБАСЫДАН
