Тәрбие деген не? Ата-бабаларымыз «тәрбие тал бесіктен» деп әу бастан-ақ баса назар аударған. Бұл жерде «бесіктен» дегені бала кезінен емес, құрсаққа біткен сәттен басталатындығын байқай аламыз. Бала ананың құрсағына біткен сәттен бастап тәрбие берілуі тиіс. «Өзін тәрбиелей білмеген, өзгеге өнеге көрсете алмайды» — деп бекер айтпаған Абай Құнанбайұлы.
Пайғамбар (с.а.с) «Әкесінің баласына жасаған жақсылықтарының ең бағалысы – жақсы тәрбие» — деген. Яғни, баланы тәрбиелеу ата-анаға жүктелген үлкен жауапкершілік. Балам жақсы болмасын дейтін ата-ана жоқ, бірақ сол «жақсы бала» тәрбиелеп шығару көп ата-ананың қолынан келе бермейді. Баланы дәстүрді дәріптеп, Пайғамбардың сүннетімен тәрбиелейтіндер аз. Абай атамыз бекер айтпаған «Адам ата-анадан туғанда есті болып тумайды: естіп, көріп, ұстап, татып ескерсе, дүниедегі жақсы, жаманды таниды дағы, сондайдан білгені, көргені көп болған адам білімді болады» — деп. Білімді ұрпақты тәрбиелеу қазірде үлкен жауапкершілік десек қателеспейтініміз анық.
Ислам дінінде — «балаға бір мәрте көңіл бөліп, тәрбие беру – бір сағ (2120 граммға тең) көлемінде садақа бергеннен де жақсы» — деу арқылы жақсы тәрбиенің қаншалықты маңызды екенін жеткізген. Әке мен шешеге тең дәрежеде жүктелген осы міндетті дұрыс атқару үшін ислам дінінде рөлі орасан зор. Бұл жайында хадистерде «әр қайсыларыңыз жауаптысыздар. Қарамағыңыздағыдан қиямет күні есеп бересіздер… Отағасы отбасынан сұралады» деп ескерткен. Ал, Алла Елшісінің (с.а.с) «Әйелдің төрт сипатына қарап үйленеді» деп басталатын хадисінде «діндарын таңда» дегені бекерден-бекер болмаса керек. Салихалы, тақуа жар тапсаң, балаңды да солай тәрбиелейді дегені. Ендеше, асыл шариғатта бала тәрбиесі арыдан, отбасы болмастан бұрын басталмақ…
